Andere koers

De Nonconformist heeft besloten zich niet meer druk te maken over wat er in de maatschappij gebeurd, ik kan dat toch niet veranderen, ik kan wel mijn leefstijl veranderen zodat ik er minder last van heb.

Ja andersdenkenden worden nu eenmaal niet zo makkelijk geaccepteerd, niet omdat andersdenkenden moeilijk zijn maar hun logica niet begrepen wordt, even verder kijken dan hun neus lang is schijnt voor de massa moeilijk te zijn en jezelf in een ander verplaatsen, ja daar wordt men moe van.

Ik heb ook alle oude berichtgeving verwijdert, het leidt toch tot niets, de informatie maatschappij is geflopt want iedereen leest wel de informatie maar doet er verder niets mee.

Desondanks zijn er wel zaken in de privésfeer waar ik mij behoorlijk kapot aan erger en ik heb de behoefte om dat van mij af te schrijven want ook ik moet af en toe mijn ei kwijt, en misschien zijn er wel mensen die er wat aan hebben of die tips hebben.

Het jongste kind syndroom

Een bestaand syndroom wat schijnbaar niet in Nederland word erkent, eerst maar eens een definitie, en aangezien dit onderwerp dus in Nederland vermeden wordt is hier een Engelse uitleg:

The youngest child is often treated as the baby of the family for much longer than his older siblings. This can lead to the child expecting others to do things for him, even in adulthood. It can cause the youngest child to develop an inferiority complex and feel less capable than his older siblings. However, the youngest child could also work hard to overtake his older siblings.

Bron: http://www.ask.com/family/youngest-child-syndrome-d342afd4217988b2


In het Nederlands wordt dit:

Het jongste kind wordt vaak beschouwd als de baby in het gezin en over langere tijd dan zijn oudere broers en zussen dat ooit waren. Dit kan ertoe leiden dat het kind verwacht dat anderen dingen doen voor hem, zelfs als hij/zij volwassen is. Het kan bij het jongste kind een minderwaardigheidscomplex veroorzaken, zal zich minder ontwikkelen en zich ook minder voelen dan zijn oudere broers en zussen. Echter, kan het jongste kind ook hard werken om zijn oudere broers en zussen in te halen.


Ja als jongste uit een gezin kan ik daar over meepraten, ik ben de enige jongen en dus "Het broertje" een titel waar ik allesbehalve trots op ben daar mijn jongste zus die de middelste is mij jarenlang zo genoemd heeft, zij is een typisch voorbeeld van een drammer, dominant en een geboren manipulator, ook is ze aandachtsgeil want niets is haar te veel om aandacht te krijgen, ze is mediator, runt een hulpverleners stichting, zit in de plaatselijke politiek, is een veel geziene persoon in het dorp waar ik ook weer woon, en het is dan ook praktisch onmogelijk om haar te ontlopen, het betekend ook dat ze alles van mij te weten komt daar ze in jaren een gigantisch netwerk heeft opgebouwd van allerlei types die evenals zij ook aandachtsgeil zijn en zich ook overal tegenaan bemoeien.

Jarenlang heb ik in een andere provincie gewoond, ver weg van mijn geboortedorp, ik was daar gewoon Jan, niets meer, niets minder, gewoon mijn eigen identiteit, gewoon lekker mijn ding doen en gewoon lekker mezelf zijn zonder het gezeik van allerlei idioten om mij heen die alles doorvertellen aan mijn jongste zus, kortom RUST, sinds ik echter weer in mijn geboortedorp woon is het gelazer weer begonnen en ben ik "Het broertje van", en waar ik het vroeger accepteerde accepteer ik het nu absoluut niet meer.

De vraag is waar dit vervloekte fenomeen vandaan komt, de totale bemoeizucht en het zich steeds weer binnendringen in mijn leven en het steeds weer bemoeien en commanderen van deze Jan, zelfs haar netwerkvriendjes denken mij te commanderen, ook bemoeit ze zich met de vrouwen in mijn leven, op het moment heb ik er geen, maar maak mij nu al zorgen voor het geval dat er weer een vrouw in mijn leven komt, ook is ze goed in alle aandacht naar zich toe trekken en steeds weer op willen vallen, het lijkt erop dat ze wil dat ik in haar schaduw moet leven.

Ik denk dat het antwoord ligt in het feit dat er feitelijk geen jongste kind syndroom is maar dat juist alles te maken heeft met het "middelste kind syndroom" eerst weer een uitleg in het Engels:

Middle child syndrome is a condition in which children born in the middle experience feelings of emptiness, inadequacy and jealousy. It is also characterized by low self-esteem and extreme introversion, sometimes even leading to psychotic behavior.

The middle child, unlike the eldest child and the youngest child, is not given much attention. They have to go the extra mile just to get some of it. Middle children tend to be achievers because they need awards to be recognized by their parents. Sadly, this also goes the other way around, they can be very troublesome and determined to get noticed even if it means getting scolded at or punished.

Bron: http://middlechildpersonality.com/middle-child-syndrome/


In het Nederlands wordt dit:

Middelste kind syndroom is een aandoening waarbij kinderen welke geboren zijn in het midden gevoelens ervaren van leegte, ontoereikendheid en jaloezie. Het wordt ook gekenmerkt door een laag zelfbeeld en extreme introversie, soms leidt dit zelfs tot psychotisch gedrag.

Het middelste kind, in tegenstelling tot het oudste kind en het jongste kind, wordt niet veel aandacht aan besteed. Ze moeten extra moeite doen om aandacht te krijgen. Midden kinderen hebben de neiging om presteerders te zijn omdat ze erkenning zoeken van hun ouders. Helaas kan dit ook de andere kant op gaan en kunnen zij zeer lastig zijn en vastbesloten om op te vallen, zelfs als dat betekent dat ze ergens schuld van krijgen of worden gestraft.


Ja dit is 100% mijn jongste zus, ze was vroeger al druk bezig met opvallen en dreef mijn ouders tot waanzin omdat ze altijd dwars was en in essentie is ze geen steek veranderd alleen zit ze mij nu dwars en dit gaat ver, mij TE ver.